Teologia krzyża w Ewangelii według świętego Jana. Krzyż miejscem wywyższenia Syna Człowieczego

Pozytywny aspekt nauki o krzyżu został podkreślony także w Ewangelii Jana, która prezentuje własne, oryginalne intuicje. Teologia krzyża czwartej Ewangelii skoncentrowana jest wokół trzech wypowiedzi o wywyższeniu Syna Człowieczego (zob. J 3, 14–15; J 8, 28–29; J 12, 32), które będą przedmiotem analizy w niniejszej pracy. Jak zauważył L. Stachowiak, którego słowa oddają zgodne przekonanie prawie wszystkich egzegetów wypowiadających się w tym temacie, „myślą Janową jest bezsprzecznie wywyższenie Chrystusa w wyniku ukrzyżowania, a więc największego poniżenia”. Taka teologia krzyża jest zjawiskiem pozbawionym analogii nie tylko w biblijnej, ale także w najwcześniejszej patrystycznej literaturze. Oczywiście punkt wyjścia tej nauki – przekonanie, że śmierć na krzyżu, choć traktowana jako porażka, jest drogą, na której dokonało się zbawienie – jest wspólny z innymi wczesnochrześcijańskimi tekstami. Jednak poza czwartą Ewangelią nie pojawia się przekonanie, że na krzyżu Syn Człowieczy został wywyższony.

Niniejsza praca chce rzucić nieco więcej światła na charakter przejścia, które dokonuje się we wspólnocie pierwszych chrześcijan od krzyża jako symbolu hańby do krzyża jako symbolu wywyższenia, które swój wyraz znalazło w Ewangelii Jana, aby następnie wpłynąć na teologię i kulturę chrześcijańską w kolejnych wiekach.